پرسشنامه مهارت حل مساله هپنر و پترسون (۱۹۸۲):

 این پرسشنامه به وسیله هپنر و پترسون در سال (۱۹۸۲) برای سنجش درک پاسخ دهندگان از رفتارهای حل مساله تدوین گردید و ۳۵ سؤال دارد و در یک طیف شش درجه‌ی از کاملاً مخالفم تا کاملاً موافقم مورد سنجش قرار می‌گیرد. این پرسشنامه دارای ۳ زیر مقیاس: اعتماد به حل مساله با ۱۱ عبارت، سبک گرایش – اجتناب با ۱۶ عبارت و کنترل شخصی با ۵ عبارت است.

پایایی و روایی پرسشنامه مهارت حل مساله هپنر و پترسون (۱۹۸۲):

پایایی بازازمایی نمره کل پرسشنامه در فاصله دو هفته در پزوهش محزون زاده بوشهری (۱۳۹۴) در دامنه ای از ۸۳/۰ تا ۸۹/۰ گزارش شده است و آلفای کرونباخ بدست آمده در پژوهش محزون زاده بوشهری (۱۳۹۴) ۸۶/۰ بوده است و همچنین روایی آزمون به وسیله سازندگان آزمون در حد قابل قبول گزارش شده است (هپنر و پترسون، ۱۹۸۲؛ به نقل از محزون زاده بوشهری، ۱۳۹۴). محمدی و صاحبی (۱۳۸۰) پایایی درونی این آزمون را با بهره گیری از ضریب آلفای کرونباخ، برابر با ۶۰/۰ گزارش نمودند. میزان پایایی به دست آمده این مقیاس در پژوهش آقا یوسفی و شریف (۱۳۹۰) از طریق ضریب آلفای کرونباخ برابر ۷۴/۰ به دست آمد. همچنین ضریب آلفا در بررسی باباپور خیرالدین و اژه ای (۱۳۸۱) برابر با ۷۷/۰ بود. از سوی دیگر با در نظر گرفتن شاخص پایایی به عنوان ضریب روایی (ضریب روایی برابر است با ریشه دوم ضریب پایایی) در پژوهش باباپور خیرالدین و اژه ای (۱۳۸۱) ضریب روایی این مقیاس را برابر با ۸۷/۰ گزارش کرده‌اند روایی این مقیاس بیشتر متکی به روایی محتوا و روش ساخت و تهیه آن است. با آنکه در دستورالعمل مقیاس، بحث روشن و واضحی از ضریب روایی آن به میان نیامده است، اما در برخی سؤالات آن، برخی شواهد مانند افرادی که از آن استفاده کرده‌اند و در این زمینه تخصص لازم را دارند (محمدی و صاحبی، ۱۳۸۰)، نشان دهنده ارتباط مقیاس با خصیصه مورد بررسی است (آهنگی، عابدین، فتح آبادی، ۱۳۸۸). همچنین هپنر و پترسون (۱۹۸۲) روایی آن را با استفاده از ضریب همبستگی این پرسشنامه با پرسشنامه سبک‌های حل مساله کسیدی و لانگ (۱۹۹۶) گزارش شده است (محزون زاده بوشهری، ۱۳۹۴).

Visits: 154