خلاصه آیتم

از دیدگاه کرین (۱۹۳۴، به نقل از خویی نژاد و رجایی، ۱۳۹۰) جنایت‌های همیشگی انسان، تعدادی از اندیشمندان را به این فکر انداخت که پرخاشگری یک رفتار ویژه نوع انسان است. از میان این نظریه پردازان، فرویدو لورنز بیشتر در این زمینه سخن گفته اند. فروید و لورنز هر دو بر این اعتقادند که پرخاشگری به عنوان یک نیروی نهفته در انسان دارای حالت هیدرولیکی است، به این معنی که به تدریج در شخص فشرده و متراکم می شود و نیاز به تخلیه پیدا می کند. به نظر فروید اگر این انرژی به شکل مطلوب و صحیح، برای مثال از طریق ورزش‌ها و بازی ها تخلیه شود، جنبه سازنده خواهد داشت، در غیر این صورت، به گونه‌ای مخرب تخلیه می شود که اعمالی نظیر قتل، ضرب و شتم، تخریب و نظایر آنها از این جمله اند. از سویی، فروید پرخاشگری را ذاتی و هیدرولیکی می داند، اما آن را ویژگی مفیدی ارزیابی می کند، چرا که به نظر او پرخاشگری است که به حفظ حریم و قلمرو و در نتیجه بقای موجود زنده کمک می کند. اگر چه پرخاشگری معمولاً به رفتارهایی اطلاق می شود که با شیوه‌های مختلفی برای وارد آوردن صدمه جسمی یا روانی به دیگران اعمال می‌شود، با این حال بسیاری از روان شناسان معتقدند که ارائه تعریفی دقیق وجامع از پرخاشگری فوق العاده دشوار است.